FALL WEISS VAN SGS De Tweede Wereldoorlog begon officieel met de Duitse invasie van Polen op 1 september 1939. „Officieel”, want Hitler wilde de operatie voor het eerst starten op 26 augustus. Om diplomatieke redenen werd de lancering uitgesteld. Maar niet alle speciale eenheden die verantwoordelijk zijn voor acties achter de Poolse linies hebben het tegenbevel op tijd gekregen, wat tot verschillende botsingen heeft geleid. SGS Fall Weiss (White Plan in het Duits, de codenaam voor de operatie) had betrekking op de Poolse campagne tussen september en oktober 1939. De Duitse troepen bleken snel, brutaal en niet te stoppen, dankzij een concept dat al snel werd omschreven als „blitzkrieg”. In werkelijkheid werd de naam „blitzkrieg” bedacht door westerse journalisten en was het strikt genomen geen concept dat als zodanig werd geconstrueerd. De Duitsers gebruiken niet eens het woord „blitzkrieg”. Het was in feite een verstandige benutting van de technische vooruitgang op het gebied van de motorisering van radiobronnen, gecombineerd met het gebruik van tanks om ideeën toe te passen die in de afgelopen twee decennia door verschillende militaire denkers zijn ontwikkeld. SGS Fall Weiss is een turn-based game. Elke beurt komt overeen met twee dagen realtime, voor een campagnescenario dat 19 beurten omvat (plus een „pre-turn” waarin je de opties kunt kiezen die daarna van toepassing zijn). De eenheden, vertegenwoordigd door balies, bevinden zich op divisie-, brigade- of regimentniveau, met enkele bataljons (of bataljonsequivalente eenheden). Het is dus een spel op operationele schaal. Een van de doelstellingen van SGS Fall Weiss is om spelers te helpen begrijpen hoe het conflict zich ontvouwde, zoals in een interactief geschiedenisboek. Het geeft je de kans om de eenheden te manoeuvreren die in september en tot oktober 1939 in Polen botsten, inclusief de invasies van Slowakije en de Sovjet-Unie (met eenheden uit de betrokken landen). De speler beschikt over gepantserde, gemotoriseerde, cavalerie-, infanterie- en artillerie-eenheden, evenals gepantserde treinen en riviervlotten voor de Polen. De respectievelijke luchtmachten zijn ook aanwezig. Om snel succes te garanderen en tegelijkertijd de verliezen te beperken, moet de aanvallende speler evenwichtig gebruik maken van luchtsteun, gepantserde eenheden, artillerie en reguliere infanterie, rekening houdend met de effecten van het terrein (bossen, bossen, rivieren, enz.). Hij moet ook omgaan met de kaarten in zijn hand, die perfect geslaagde tactische of operationele acties of gebeurtenissen met een strategische dimensie simuleren: van de bonussen die het gevolg zijn van het toenemende gebruik van Pervitin binnen Duitse eenheden tot de toename van Poolse vervangers als gevolg van de steun van de bevolking. De doelstellingen zijn eenvoudig. De indringers moesten strategische doelen veroveren, te beginnen met Warschau en Lvov. Zolang deze twee steden standhielden, zou Polen zich niet overgeven. De verdediger moet de aanvaller zoveel mogelijk verliezen toebrengen en het zo lang mogelijk volhouden, het terrein optimaal benutten en de versterkingen en vervangingen zorgvuldig beheren (om uitgeputte eenheden aan te vullen). Hoe langer de Duitse speler tijd verliest en verliezen lijdt, hoe moeilijker het zou kunnen zijn om een volgend offensief naar het westen te lanceren (wat niemand zich toen nog had kunnen voorstellen) op de datum die de geschiedenis zich zal herinneren (10 mei 1940)... Bovendien zou, door lang uit te houden en afhankelijk van de gebeurtenissen en de gespeelde kaarten, een geallieerd offensief in het Westen tegen minder solide Duitse troepen (waarbij de beste eenheden tegen Polen worden ingezet) heel goed kunnen plaatsvinden, waardoor een automatische Duitse nederlaag. De As-troepen zijn machtig, maar ze moeten heel snel handelen (om nog maar te zwijgen over het feit dat de Poolse speler na verloop van tijd steeds meer verdedigingsposities zal kunnen innemen). Historisch gezien vond het grote geallieerde offensief van 1940, dat twee weken na een mogelijke invasie aan Polen was beloofd, nooit plaats. Maar laten we ons even voorstellen dat de Duitse troepen in Polen in grote moeilijkheden verkeerden, met een opeenstapeling van gebeurtenissen die ongunstig waren voor Berlijn... Er kan ook slecht weer optreden, in het voordeel van de verdedigers. De invasie van de Sovjet-Unie zal de aanvankelijke schok van de Duitsers nog vergroten. De Poolse speler staat voor een bijkomende keuze: anticiperen op deze invasie en relatief grote aantallen troepen in het oosten achterlaten. Of, integendeel, maak de oostgrens vrij om de eenheden te reconstrueren die door de Duitse invasie zijn vernietigd. Fall Weiss bevat een hoofdcampagne die het hele conflict bestrijkt. De eenvoudige regels van het klassieke SGS zijn van toepassing, aangevuld met de regels die zijn ontwikkeld door de ontwerper van SGS NATO's Nightmare. SGS Fall Weiss is niet zo ingewikkeld als Nightmare van SGS NATO, maar de regels die specifiek zijn voor dit spel (en voor de reeks Duitse campagnes van 1940-1941) maken ze tot innovatieve games gebaseerd op een beproefd systeem. Deze campagne bestaat in feite uit twee games in één. Aan het begin van het spel krijgen de spelers (speler tegen speler in pbem of speler tegen AI) een historische variant en een alternatieve variant aangeboden. De historische variant verwijdert veel opties of gebeurtenissen die niet hebben plaatsgevonden (zoals een vroege Poolse mobilisatie die eind september niet werd geannuleerd), waardoor een spelervaring mogelijk is die de belangrijkste mijlpalen van dit conflict niet omvat. Er zijn echter elementen van onzekerheid die ervoor zorgen dat het spel steeds opnieuw gespeeld kan worden. De komst van talrijke versterkingen is niet strikt (ze kunnen binnen een bepaalde periode rond een vaste datum arriveren). De alternatieve variant maakt gebeurtenissen mogelijk die in het verleden niet hebben plaatsgevonden: het Poolse leger kan gedeeltelijk worden gemoderniseerd, met een betere luchtmacht. Het kan eerder worden gemobiliseerd. De Duitsers kunnen verschillende strategische acties ondernemen. En wat als de USSR Polen toch niet binnenviel? Net als alle andere SGS-games zal er in de loop van de tijd gratis content worden toegevoegd. Niet alleen op het gebied van verschillende verbeteringen, maar ook op het gebied van echte inhoud. Spelers die de game bezitten, profiteren automatisch van deze toevoegingen. De toevoeging in kwestie omvat nieuwe scenario's naast de tweedelige campagne. De meeste van deze scenario's zullen kleiner zijn en sneller kunnen worden afgespeeld. Feit blijft echter dat de toevoeging van inhoud ook betrekking kan hebben op de campagne, zoals bijvoorbeeld wat er in de hypothetische versie voor de toekomst is voorzien, de mogelijkheid van een optie waarbij Roemenië assertief betrokken zou zijn. Deze game opent een nieuwe serie van minstens vier titels: Fall Weiss, Frankrijk 1940, Noorwegen 1940 en Balkan 1940-1941. Hierin zullen de meeste concepten van Fall Weiss worden verwerkt (andere zullen specifieker worden ontwikkeld). France 1940 zal zich richten op het Duitse offensief in het Westen in mei-juni 1940, inclusief de Italiaanse aanval op Frankrijk. Het wordt min of meer een monstergame van de auteur van SGS NATO's Nightmare (die ook het oorspronkelijke Fall Weiss-project herwerkte). SGS Fall Weiss werd oorspronkelijk ontworpen door de breinen achter de Wars across the World (WAW) -serie, voordat het werd overgenomen en volledig herwerkt door de ontwerper van SGS NATO's Nightmare. Hij zal ook de ontwerper zijn van Frankrijk 1940, Noorwegen 1940 en de Balkan 1940-1941 (wat uit twee delen zou kunnen bestaan: de campagnes in Griekenland en Joegoslavië en een veldslag op Kreta). Er staan ideeën op stapel voor een eenvoudige manier om Fall Weiss te koppelen aan France 1940, zodat spelers de eerste campagne (Fall Weiss) kunnen voeren en bij de lancering van de campagne Frankrijk 1940 op een eenvoudige manier rekening kan worden gehouden met het resultaat van die campagne... Duitsland stelde veel machtige gepantserde eenheden ter beschikking, waarvan de formidabele tactische effectiviteit bijvoorbeeld tot uiting kwam in de „kampfgruppen”. Luchtoverwicht was ook nuttig om te proberen de Poolse luchtmacht te vernietigen en vervolgens de Poolse bewegingen en de levering van versterkingen te belemmeren. Deze gepantserde eenheden waren in staat snel op te treden, de Poolse troepen onder druk te zetten en te voorkomen dat ze de verdedigingslinies opnieuw konden samenstellen (door vooral gebruik te maken van de waterwegen), maar zeer moedige opmars kon hen ook in gevaar brengen door Poolse tegenaanvallen en het risico dat de voorraden op zouden raken. De Poolse troepen moesten het zo lang mogelijk volhouden, ook al leek een nederlaag al snel onvermijdelijk, zoals hierboven uitgelegd. Veel van hun eenheden waren van uitstekende kwaliteit en de Poolse moraal was uitzonderlijk: de strijders waren - althans aanvankelijk - ervan overtuigd dat het geallieerde offensief in het westen op het punt stond te worden gelanceerd. Tegelijkertijd vochten ze voor hun voortbestaan. De Sovjetlegers waren specifiek: hoewel ze talrijk waren en relatief goed uitgerust waren op het gebied van bepantsering en luchtvaart, was het gebruik ervan in 1939 veel minder flexibel dan dat van de Duitsers, omdat Stalin net de periode van de Grote Zuiveringen had voltooid. De overlevende officieren waren niet de meest effectieve, en hun angst om de meester van het Kremlin ontevreden te stellen of de aandacht te trekken, veroorzaakte een grote verlamming binnen het Rode Leger. Als gevolg hiervan waren de Sovjettroepen kwetsbaar en hadden ze niet de Duitse capaciteit voor een verwoestend offensief. Maar aangezien ze aankwamen op een moment dat Polen in principe zijn oostfront had ontmanteld, zou hun actie gefaciliteerd moeten worden. Geografisch gezien blijft Polen een uitgestrekte vlakte waar obstakels zeldzaam zijn, met uitzondering van de grote rivieren. De verdedigingslinies moesten zich daarom voornamelijk op deze waterovergangen bevinden, wat tijdens gevechten aanzienlijke defensieve bonussen opleverde. Maar met hun mobiliteit en hun operationele en tactische vaardigheden zullen de Duitsers proberen te voorkomen dat de Polen levensvatbare verdedigingslinies vormen. De eventkaarten van het spel bieden een hoge mate van herspeelbaarheid, dankzij de vele verschillende situaties die ze creëren op diplomatiek, militair, politiek en economisch gebied. De opties aan het begin van de campagne, met de keuze voor een historische of hypothetische campagne, dragen aanzienlijk bij aan deze herspeelbaarheid.Geschatte speelduur: van 1 uur tot meerdere uren, afhankelijk van het scenario... Moeilijkste om te spelen: Polen.